"Oppervlakkigheid voelt als kauwen op gebroken glas"

Column Mei 2025                                                                                          Monique Coenders

    “Oppervlakkigheid voelt als kauwen op gebroken glas”

Deze zin las ik in een verkooptekst van iemand op een datingsite. Ik mag van mezelf elke dag een paar minuten in die vrijgezellige etalage rondneuzen. Geregeld kijk ik dan ook mijn ogen uit. Hetgeen ik daar als diep denkende voeler en diep voelende denker tegenkom maakt van alles in me wakker. Van diepe vreugde en speelsheid tot grote verbazing. En deze specifieke zin maakte dat mijn wezen aan ging!

In het voorstellen van mezelf op mijn persoonlijke website schrijf ik dat zwemmen aan de oppervlakte niet aan mijn besteed is. Ik ben verliefd op diepzielduiken.

Jaren geleden leerde ik van een ex geliefde de kracht van small talk. Dat vond ik nogal eens lastig namelijk. Maar ik heb geleerd dat praten over koetjes en kalfjes een mooie ingang kan zijn om langzaamaan de ondiepe wateren te verlaten en wat dieper te duiken.

Één van mijn kwaliteiten in mijn stembevrijdingswerk als hoedster van harten, vind ik zelf, is aan kunnen en vooral durven sluiten bij diep verdriet. Diepe, rauwe pijn. Omdat ik weet uit eigen ervaring hoe helend het werkt om te zingen in die donkerte. Vanuit dat donker kan het namelijk langzaamaan weer licht worden. Donker hoeft niet perse zwaar te zijn. Ik moet denken aan een quote van Rumi die zegt “The wound is the place were the light enters you”

Zingen maakt vrij. Zingen opent. Zingen verbind. Zingen verzacht. Zingen heelt.

Een liedje van Fia, een zangeres wier muziek ik zeer waardeer, schreef een lied getiteld “I feel it all” De tekst van dit nummer resoneert ontzettend met mijn voelen, beleven en ervaren. Misschien ook wel met jou? Ik deel een stukje tekst met je:

“I've been called to sensitive
Too much of everything
But the truth of the matter is that this is my gift
And when flowing in my brilliance
I'm tuned in, tapped in, turned on
And I feel it all
I feel it all, I feel it all

Let's dive deep into our human mess
Ain't got time for skimming surfaces
No, I want to meet you soul to soul
Right away, come on let’s go”

Sensitief zijn we in essentie. We werden ermee geboren. Maar gedurende ons leven raken we deze gevoeligheid nogal eens kwijt door allerlei omstandigheden. In ons volwassen leven verlangen we vaak, ook wederom door verscheidene gebeurtenissen, terug naar die gevoeligheid. We willen het graag weer opnieuw leren. Voelen.

Stembevrijding kan daarin iets wonderbaarlijks moois openen in jezelf. Er is moed voor nodig om uit het verhaal te stappen en in je lijf af te dalen. Te voelen wat daar in de stilte verborgen ligt en waaraan expressie gegeven wil worden. Wat ruimte wil krijgen.

Daarin zingen voelt enorm bevrijdend. Groots. Het werkt helend. Inspirerend. Als een medicijn. Mijn lerares zei eens; “Stembevrijding is geen therapie, maar werkt wel therapeutisch. En iets dat therapeutisch werkt is per definitie helend” Die zin is me bijgebleven en gebruik ik nu zelf ook heel graag.

Ja, laat mij maar de diepte in duiken met de mensen die mijn levenspad kruisen. Ik voel in elke vezel van mijn lijf de wens om dienend te willen zijn aan andermans proces. Verbinden van ziel tot ziel. Van donker naar licht.

Laat ons maar zwemmen in de diepe dieptes. Daar voel ik mij als een vis in het water.

“Oppervlakkigheid voelt als kauwen op gebroken glas”